Tom 59 (2020): Zeszyt 4 (December 2020)

W artykule omówiono znaczenie bioaerozolu pod kątem mikrobiologii sądowej oraz wyjaśniono jego przydatność w badaniach kryminalistycznych. Przedstawiono również dostępne w literaturze przykłady z praktyki śledczej i przeprowadzonych dochodzeń, ze szczególnym zwróceniem uwagi na przydatność analiz aerozoli biologicznych w postępowaniu dowodowym.

1. Wstęp. 2. Aerozole biologiczne. 3. Bioaerozole w badaniach kryminalistycznych. 4. Podsumowanie

Białka Dsb katalizują wprowadzanie mostków disiarczkowych pomiędzy grupami tiolowymi reszt cysteinowych do białek pozacytoplazmatycznych w komórkach bakterii. Proces ten warunkuje osiągnięcie przez białka prawidłowej struktury, umożliwiającej pełnienie funkcji w komórce. Najlepiej poznanym i scharakteryzowanym białkiem zaangażowanym w proces wprowadzania mostków disiarczkowych jest monomeryczna oksydoreduktaza DsbA, działająca w komórkach modelowego organizmu Escherichia coli. Badania wielu mikroorganizmów pokazały ogromną różnorodność funkcjonowania szlaku wprowadzania mostków disiarczkowych. W prezentowanej pracy zebrano informacje charakteryzujące wyodrębnione strukturalne i filogenetyczne grupy białek DsbA różnych gatunków bakterii. Opisano ich właściwości fizykochemiczne a także oddziaływania z partnerami redoks oraz substratami. Skoncentrowano się również na opisaniu dimerycznych białek, pełniących rolę w procesie wprowadzania mostków disiarczkowych. Ponieważ białka Dsb decydują często o aktywności czynników wirulencji, poznanie ich struktur i mechanizmów działania może przyśpieszyć opracowanie nowych terapii antybakteryjnych.

1. Wstęp. 2. System białek Dsb Escherichia coli. 2.1. Charakterystyka tiolowej oksydoreduktazy E. coli – białka DsbA. 2.2. Białka szlaku izomeryzacji-redukcji. 3. Klasyfikacja monomerycznych białek DsbA. 3.1. Fizyczno-chemiczne właściwości różnych grup DsbA. 4. Oddziaływanie DsbA z dwiema grupami substratów – partnerami redoks oraz substratami. 4.1. Oddziaływanie z partnerami redoks. 4.2. Oddziaływanie z substratami. 5. Dimeryczne oksydoreduktazy o aktywności oksydacyjnej. 6. Podsumowanie. 7. Piśmiennictwo

Owadobójcze właściwości Bacillus thuringiensis (Bt) sprawiają, że jest to cenny gatunek bakterii dla rozwoju rolnictwa. Produkowane przez Bt białka Cry i Cyt działają w sposób selektywny, dlatego ich stosowanie prowadzi do wyeliminowania tylko larw owadów docelowych. Znane są również inne substancje produkowane przez bakterie Bt, które mogą się przyczynić do eliminacji agrofagów i promowania wzrostu roślin. Ponadto podejmowane są próby stosowania szczepów B. thuringiensis w procesie bioremediacji terenów skażonych toksycznymi związkami organicznymi oraz w medycynie, w zwalczaniu patogenów ludzkich i zwierzęcych oraz komórek nowotworowych.

1. Wprowadzenie. 2. Charakterystyka gatunku Bacillus thuringiensis. 3. Czynniki wirulencji Bacillus thuringiensis. 4. Wykorzystanie Bacillus thuringiensis w nowoczesnym rolnictwie 5. Nowe możliwości wykorzystania bakterii Bacillus thuringiensis. 6. Podsumowanie

Borelioza jest wieloukładową chorobą wywoływaną przez bakterie zaliczane do kompleksu Borrelia burgdorferi sensu lato. Wektorem przenoszącym infekcję są kleszcze z rodzaju Ixodes, które zakażają kolejnych żywicieli krętka podczas spożywania ich krwi. Zróżnicowany przebieg boreliozy uniemożliwia jej rozpoznanie na podstawie objawów klinicznych. W związku z tym diagnostyka choroby z Lyme opiera się głównie na metodach laboratoryjnych, zarówno bezpośrednich (wykrycie obecności DNA lub białek czynnika zakaźnego w materiale biologicznym pobranym od pacjenta) jak i pośrednich (badania serologiczne). Powszechnie rekomendowanym podejściem jest serodiagnostyka, jednakże z powodu czasu wymaganego do wytworzenia przez organizm swoistych przeciwciał nie jest ona przydatna w początkowym okresie infekcji. Metody mikrobiologiczne, będące złotym standardem w wykrywaniu wielu infekcji bakteryjnych, nie są szeroko wykorzystywane w rozpoznaniu boreliozy ze względu na wysokie wymagania wzrostowe B. burgdorferi s.l. oraz długi czas oczekiwania na wynik. Potencjalnym rozwiązaniem tego problemu wydaje się być diagnostyka molekularna polegająca na wykrywaniu DNA krętka za pomocą reakcji PCR, która jest wysoko specyficzna oraz czuła. Jednakże efektywność tego podejścia zależy od wielu czynników dlatego konieczne jest opracowanie wystandaryzowanego algorytmu diagnostycznego zapewniającego powtarzalność wyników we wszystkich laboratoriach.

1. Wprowadzenie. 2. Genom B. burgdorferi s.l. 3. Diagnostyka boreliozy. 4. Rodzaje reakcji PCR wykorzystywane w diagnostyce boreliozy. 5. Geny wykorzystywane w detekcji DNA B. burgdorferi s.l. 6. Identyfikacja genogatunków B. burgdorferi s.l. 7. Materiał kliniczny. 8. Czynniki wpływające na wydajność reakcji PCR. 9. Zalecenia dotyczące zastosowania diagnostyki PCR. 10. Podsumowanie