Carbapenemase Of Intestinal Rods – The Beginning Of Post-Antibiotic Era?

W ostatnich latach w Polsce jak również na całym świecie w zastraszającym tempie rośnie liczba bakterii wytwarzających mechanizmy oporności na antybiotyki. Głównym problemem jest pojawienie się i rozprzestrzenianie bakterii z rodziny Enterobacteriaceae opornych na karbapenemy (CRE), czyli antybiotyki uznawane za leki ostatniej szansy w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie wielolekooporne (MDR). W chwili obecnej największe zagrożenie dla zdrowia publicznego stanowią szczepy Enterobacterales wytwarzające mechanizm KPC (Klebsiella pneumoniae carbapenemases), NDM (New Delhi Metallo-β-lactamase) czy OXA-48 (Oxacillinase-48), charakteryzujące się opornością na większość, a czasem nawet na wszystkie możliwe do zastosowania w terapii leki. W związku z powyższym jedynymi skutecznymi opcjami terapeutycznymi w leczeniu zakażeń wywołanych przez szczepy CRE pozostają: kolistyna, tygecyklina, fosfomycyna czy aminoglikozydy. Ponadto, terapia skojarzona obejmująca dwie lub więcej grup antybiotyków zalecana jest w terapii ciężkich infekcji spowodowanych przez szczepy Enterobacterales produkujące karbapenemazy. W związku z gwałtownym rozprzestrzenianiem się szczepów opornych na karbapenemy jak również z brakiem nowych opcji terapeutycznych tak cenna jest wiedza na temat mechanizmów nabywania oporności na antybiotyki.

1. Wstęp. 2. Karbapenemazy. 2.1. Metalo-β-laktamazy. 2.2. Karbapenemazy klasy A. 2.3. Karbapenemazy klasy D (OXA). 3. Przegląd antybiotyków stosowanych w leczeniu zakażeń wywołanych przez szczepy oporne na karbapenemy. 3.1. Kolistyna. 3.2. Fosfomycyna. 3.3. Tygecyklina. 3.4. Aminoglikozydy. 3.5. Karbapenemy. 3.6. Mechanizm NDM – możliwe do zastosowania w terapii antybiotyki/ chemioterapeutyki. 3.7. Mechanizm KPC – możliwe do zastosowania w terapii antybiotyki/chemioterapeutyki. 3.8. Mechanizm OXA-48 – możliwe do zastosowania w terapii antybiotyki/chemioterapeutyki. 4. Podsumowanie