Negatywne skutki oporności bakterii na antybiotyki zazwyczaj sprowadza się do zagrożeń dla człowieka. Zwierzęta zaś postrzegane są jako potencjalne źródło patogenów, czy też ich genów oporności, stwarzające ryzyko przeniesienia wspomnianych czynników na ludzi, a tym samym stanowiące potencjalne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Pomimo zasadności takiego twierdzenia, musimy również wziąć pod uwagę fakt, że zwierzęta dla lekarzy weterynarii są pacjentami. Cierpią na choroby bakteryjne wymagające leczenia antybiotykami. Podobnie, jak w przypadku zakażeń u człowieka, utrata możliwości skutecznej terapii potęguje cierpienie zwierząt, rodzi negatywne emocjonalne i społeczne skutki dla ich właścicieli, straty ekonomiczne czy też koszty społeczne. Zakażenia opornymi na metycylinę szczepami Staphylococcus aureus (MRSA) i Staphylococcus pseudintermedius (MRSP), a także wielolekoopornymi bakteriami Gram-ujemnymi, równie szybko, jak u ludzi pojawiły się także u zwierząt. Większość z bakterii o takich cechach, często w dużej liczbie wchodzi w skład naturalnej mikrobioty określonych nisz ekologicznych różnych gospodarzy i w ramach danego ekosystemu pozostaje w wielorakich ze sobą relacjach. W takich warunkach materiał genetyczny może być przenoszony między bakteriami, należącymi czasem do dość odległych filogenetycznie taksonów. Gronkowce mają wiele różnych genów oporności, mogą też podlegać mutacjom warunkującym oporność. Wiele ze wspomnianych genów jest zlokalizowanych w tym samym plazmidzie lub kasecie SCCmec. Źródłem MRSP są zwierzęta, głównie towarzyszące. Wspomniany gatunek jest przyczyną wielu zmian chorobowych u psów. Ma również ograniczony potencjał zoonotyczny. Populacja MRSP jest bardzo zróżnicowana i obejmuje kilka kompleksów klonalnych (CCs), zwykle charakteryzujących się specyficznym fenotypem oporności. Podobnie, wzrost oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe obserwuje się również wśród wywołujących zakażenia u zwierząt Gram-ujemnych pałeczek. Oporność na wiele antybiotyków, wielolekooporność (MDR), jest częstym zjawiskiem wykrywanym u Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Salmonella enterica, Klebsiella spp., Acinetobacter spp. i wielu innych. Beta-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL) i typu AmpC wytwarzane przez E. coli były stwierdzane u izolatów od zwierząt towarzyszących, gospodarskich, jak i stanowiących zanieczyszczenia żywności. Dane z ostatnich lat wskazują na wytwarzanie karbapenamaz przez pochodzące od zwierząt towarzyszących szczepy E. coli, Klebsiella pneumoniae, P. aeruginosa i Acinetobacter baumannii. W pojedynczym przypadku odnotowano również wytwarzanie karbapenemazy VIM-1 przez szczepy Salmonella Infantis i E. coli izolowane odpowiednio, od chorych prosiąt i tuczników.
1. Wstęp. 2. Problemy antybiotykoterapii u zwierząt. 3. Antybiotykooporność gronkowców. 4. Antybiotykooporność wybranych Gram-ujemnych pałeczek. 5. Dane z raportu European Food Safety Authority. 6. Podsumowanie
