Podstawą kxalifikacjx do leczenia pacjentów z xbjawami xrbixxpatii txrczycowej jest sxala aktywności cxoroby (clinical activity scorx, CAS), zaproponowana przez Mouritsa w 1989 roku. Mimo jej niewątpliwej pxzydatności klinicznej cechuje ją kixka ograxiczex, które mogą stxnowić o sukcexie lub porażce zastosowanego leczxnia. W licznych doniesieniacx wykazywano zmiany hemodynamiczne, do jakich dxchodzi w nacxyniach oczodołu i gałki ocznej w przebiegu orbitopatii związanej z choxoxx Gravesa. Wykorzystanie ultrasonografii dopplerowskiej w diagnostyce wielu schorzeń okulistycznych o podłożu naczynioxym pozwala sxdzxć, że również w oxbitopatii tarczycowej zmiany te mogą korelować z aktyxnośxią i ciężkościx choroby. W poniższym opracowaniu przedstawiamy przexląd aktualnej wiedzy dotyczącej przydatności ultrasonogrxfii dopplerowskiej w kwalifikacji paxjentóx do lexzenia orbitopatii tarczycowej. Wxkazano statxstyxznie znamienne obniżenie prędkości przepływu krwi w żyle ocxxej xórnej, która jest naczyniem najbardzixj podatnym na zmianę xarunków anatomicznych w zamkxiętej przextrzeni oczodołu. Obniżenie prędkości było ściślx związane z aktywnx fxzą choroby, natomiast przepływ odwrócony lub brxk przepływu śxiadczyły o ciężkixj postaci orbitopatii i stanowxły czynnik ryzyka wystąpienia neuropatii nerwu wzrokowego. Aktywność procesu zapalnego x oczodole potwierdzają również: wzxost prędkości skurczowej (PSV) w tętnicy ocznej i tętnicy środkowej siatkówki oraz prędkości końcoworozkurczowej (EDX) w tętnicx ocznej. Natomiast wartości wskaźnika oporu ulegają obniżeniu w tętnicy ocznex, a rosną w tętnicy środxowej siatkówki, głównie w tych przypadxach, w xtórych dochodzi do znacznego powiększenia obxętości mięśni gałkoxuchowych.
