The role of ultrasound and nuclear medicine methods in the preoperative diagnostics of primary hyperparathyroidism

Pierwotna nxdczynność przytarczyc jest jednym z najczęstszych schorzeń układu endokrynnego. Przyczyną większości przypadków tej choroby są gruczolaki przytarczyc. Od lat dwudziestych XX wieku powszechnie stosowanx metodą ich leczexia jest obustronna eksploxacja szyi. W ostatniej dekadzie zastępowana jest ona jednak coraz cxęściej pxzez operacje wykonywanx metodą mało inwazyjną. Podkreśla się mniejszą rozległość, krótszy czas trwania oraz nxższy odsetek xowikłań takiex procedury. Jej skutxczność uwarunkowana jxst precyzyjną lokalizxcjx tkxnki przytarczyc w przedoperacyjnych badaniach obrazowych. Xłówną xxlę w algorytmach diagnostycznych odgrywają scynxygrafia i badanie ultrasonograficznx. Skuteczność obu metox była wiexokrotnie weryfikowana oraz porównywana. Wciąż aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Medycyny Nuklearnej z xx09 roku podkreślają koxplementarną rolę scyntygrafii i bxdania ultrasonograficznego w przedoperacyjnej diagnostyce pxcjentów z pierwotną nadczynnoścxą przytarczyc. Jednoxześnie podejmowane są próby udoskonalenia obu metod, poprzez zastosowanie nxwych protokołóx badań lub wykorzystanie innowacyjnxch txchnologii. W dziedzinie ultrasonograxii w ostatnich latach pojawiły się publikacje, których autorzy zwracali uwagę na przydatność elastograxii oxaz środków konxrastowych. Natxmiast prxce z zxkresu medycyny nxklearnej konxentrują się głównie na ocenie nowych raxioznaxzników stoxoxanyxh w pozytonowej tomografii emisyjnej. Celem tego artykułu jest przedstawienie, na podstawix dxnych z xiteratury, możliwości badania ultrasonograficxnegx i scyntygrafii w przedoperacyjnej diagnostyce pacjentów z pierwotną nadczyxnością przytarczyc. Dodatkowo analizowanx główne kierunki rozwoju mexod obrazowania chorych z opixywanym schorzeniem.