Zacytuj

Cel

Określenie znaczenia ultrasonografii płuc jako metody obrazowania wykorzystywanej w diagnostyce i monitorowaniu objawowej odmy opłucnowej u noworodków. Ocena czynników związanych z występowaniem odmy opłucnowej oraz rokowania w grupach noworodków z odmą opłucnową objawową.

Materiał i metody

Do retrospektywnego, jednoośrodkowego badania włączono noworodki urodzone po 32 tygodniu ciąży, u których zdiagnozowano odmę opłucnową w pierwszym tygodniu życia. Do badania zakwalifikowano 118 pacjentów. Grupa A obejmowała 51 pacjentów z okresu od 2007 do 2010 roku. Grupa B liczyła 67 pacjentów z okresu od 2013 do 2016 roku. Noworodki z grupy A były monitorowane za pomocą powtarzanych zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej. Noworodki w grupie B kontrolowano powtarzanymi badaniami ultrasonograficznymi płuc, zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej wykonywano w przypadku niepewności diagnostycznej. Porównano obydwie grupy pod względem czynników ryzyka, metod leczenia oraz technik obrazowania w okresie terapii. Do analizy statystycznej użyto testów χ2, Mann-Whitney i t-Studenta.

Wyniki

Grupy nie różniły się w sposób istotny pod względem danych demograficznych i klinicznych. W grupie B częściej stosowano nCPAP (p<0,001) oraz częściej diagnozowano niedotlenienie okołoporodowe (p=0,036). Wrodzone zapalenie płuc częściej rozpoznawano w grupie A (p=0,041). Wcześniejsze wykrycie odmy (p=0,001) oraz z krótszy czas hospitalizacji (p=0,03) obserwowano w grupie B. Istotnie mniej zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej zostało wykonanych w grupie B. Jednakże, sumaryczna liczba wykonanych badań (ultrasonografii płuc i zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej) była wyższa (p<0,001) w grupie B.

Wnioski

Badanie potwierdziło korzyści z zastosowania ultrasonografii płuc w procesie diagnostyczno--leczniczym noworodków z odmą opłucnową oraz istotne zmniejszenie narażenia na promieniowanie rentgenowskie.

eISSN:
2719-535X
Język:
Angielski