Tolerance to water stress in boron-deficient tea (Camellia sinensis) plants

Badano reakcję roślin herbaty (Camellia sinensis [L.] O. Kuntze) rosnących w komorach wzrostowych w perlicie zasilanym roztworem nawozów na niedobór boru i stres wodny. Sucha masa roślin wytwarzana zarówno w warunkach niedoboru B jak i stresu wodnego była istotnie mniejsza. W warunkach stresu wodnego osĺabieniu uległo przemieszczanie B z pędu do korzenia. Ponadto, w warunkach suszy zmniejszeniu uległa retranslokacja boru, co znalazło odbicie w znacznie niższym stosunku zawartości boru w liściach młodych do zawartości tego pierwiastka w liściach starych, zarówno u roślin z dostatecznym zaopatrzeniem w B jak i z niedoborem boru. Niedobór boru i stres wodny negatywnie wpłynęły na parametry fotochemiczne liści starych, ale nie młodych. Chociaż rośliny z niedoborem B były bardziej odporne na utratę wody na skutek zwiększonej oporności szparkowej, ich potencjał wodny był niższy w porównaniu do roślin z wystarczającym zaopatrzeniem w bor, niezależnie od reżimów nawadniania. W warunkach połączonego wpływu niedoboru B i stresu wodnego, zmniejszenie tempa asymilacji CO₂ było większe niż w przypadku działania pojedynczego czynnika stresowego. Zmniejszeniu tempa fotosyntezy netto (A) u roślin z niedoborem boru wskutek stresu wodnego, i u roślin w warunkach suszy wskutek niskiego zaopatrzenia w B, nie towarzyszyły istotne zmiany w przewodnictwie szparkowym, co sugeruje udział czynników nie związanych z aparatami szparkowymi. Aktywność enzymów antyoksydacyjnych oraz zawartość proliny uległy zwiększeniu w warunkach niedoboru B i stresu wodnego. Otrzymane wyniki sugerują że młode liście, które wykształciły się w warunkach stresu wodnego, przystosowały się do warunków niedoboru wody, co znalazło odzwierciedlenie w -ich bardziej stabilnych zjawiskach fotochemicznych, stosunkach wodnych i bardziej efektywnym systemem ochronnym w porównaniu do liści starszych.