Ziarenkowce z rodzaju Enterococcus spp. są składnikiem mikrobioty ludzi i zwierząt oraz powszechnie występują w środowisku naturalnym. Należą do patogenów warunkowo chorobotwórczych, mogących wywoływać zakażenia o różnej lokalizacji. Bakterie te rzadko wywołują zakażenia pozaszpitalne. Mimo, że do niedawna były uważane za drobnoustroje o niskim potencjale chorobotwórczym, stały się jednym z istotnych patogenów szpitalnych. Ich powszechne występowanie i zdolność do przeżycia w środowisku szpitalnym przyczyniają się do notowanej od kilku lat i nadal wzrastającej częstości ich izolacji, również z zakażeń inwazyjnych. Gatunki najczęściej izolowane z przypadków zakażeń to E. faecalis i E. faecium, stwarzające problemy terapeutyczne w związku z ich narastającą wielolekoopornością. Z powodu rosnącego znaczenia klinicznego, mechanizmów naturalnej i nabytej oporności na antybiotyki oraz potencjalnych czynników wirulencji, ziarenkowce z rodzaju Enterococcus stały się przedmiotem wielu badań. Celem pracy jest przedstawienie aktualnej wiedzy dotyczącej najistotniejszych czynników wirulencji mogących występować u bakterii z rodzaju Enterococcus, do których należą – antygen wydzielniczy SagA, białko EfaA, białko powierzchniowe Esp, białko wiążące kolagen Ace, cytolizyna, hialuronidaza, hemaglutynina, lipaza, proteaza serynowa, substancja agregująca, zewnątrzkomórkowe nadtlenki oraz żelatynaza.
