Microbiological Causes Of Defects In Fetal Development And Miscarriage

Podczas ciąży wiele czynników może wykazywać działanie teratogenne, tj. stanowić zagrożenie dla zarodka lub płodu i powodować różne negatywne efekty. Czynniki teratogenne obejmują substancje (np. wiele leków, mikotoksyny – np. aflatoksyny i ochratoksyna A), promieniowanie (np. X / RTG, γ) i patogeny. Do tych ostatnich można zaliczyć bakterie (np. Listeria monocytogenes, Treponema pallidum), pierwotniaki (np. Toxoplasma gondii) i wirusy (np. parwowirus B19, herpeswirusy: CMV, HSV, VZV). Wiele drobnoustrojów chorobotwórczych może być przenoszonych drogą wertykalną, tj. przez łożysko, ale nie wszystkie są typowymi teratogenami. Zakażenie u matki podczas ciąży może być skąpo- lub bezobjawowe, jednakże jednocześnie może być też groźne dla dziecka, powodując m.in. IUGR, SNHL, malformacje (np. mikrocefalię, wady kończyn), poronienie. Niektóre (ale nie wszystkie) z tych zaburzeń można nieinwazyjnie zdiagnozować za pomocą ultrasonografii (USG) i zapobiec poprzez szczepienia ochronne (w przypadku różyczki i ospy wietrznej). W niektórych krajach rutynowo przeprowadza się w ciąży diagnostykę serologiczną w stosunku do wybranych patogenów. Ogólnie do zakażeń przezłożyskowych dochodzi najczęściej podczas pierwotnej infekcji i są one najgroźniejsze podczas pierwszego i drugiego trymestru (intensywna morfoi organogeneza). Jednakże ryzyko zakażenia płodu zwykle wzrasta z czasem trwania ciąży i jest najwyższe w trzecim trymestrze.

1. Wprowadzenie. 2. Łożysko. 3. Poród przedwczesny i waginoza. 4. Grupa TORCH. 5. Drobnoustroje wykazujące działanie teratogenne. 5.1. Bakterie. 5.2. Pierwotniaki. 5.3. Wirusy. 6. Mikotoksyny. 6.1. Opis wybranych mikotoksyn. 7. Podsumowanie