À propos de cet article

Citez

Nerka podkowiasta rozpoznawana jest z częstością 1:400-1:800 urodzeń. U 44-46% dzieci współistnieje z innymi anomaliami rozwojowymi układu moczowego. Najczęściej rozpoznawane jest wodonercze, odpływ pęcherzowo-moczowodowy i zdwojenie moczowodu. Pięcioletni chłopiec został przyjęty do Kliniki Nefrologii z powodu bólów brzucha i wymiotów. W rutynowym badaniu USG jamy brzusznej wykonanym w wieku 9 miesięcy u chłopca rozpoznano nerkę podkowiastą. Kontrolne badania USG wykazywały niewielkie poszerzenie miedniczki i kielichów w nerce lewej. W badaniu USG jamy brzusznej wykonanym przy przyjęciu do szpitala opisano nerkę podkowiastą ze skrajnym wodonerczem w nerce lewej. W badaniu dopplerowskim uwidoczniono 2 tętnice nerkowe po stronie lewej, bez cech ucisku na moczowód nerki lewej. Scyntygrafia dynamiczna nerek, z użyciem 99mTc-EC, wykazała w nerce podkowiastej wodonercze lewostronne z wysokim udziałem nerki w oczyszczaniu (55% ERPF), wydłużonym czasem tranzytu miąższowego i objawami częściowego utrudnienia wydalania na poziomie ujścia miedniczkowo-moczowodowego. W urografii rezonansu magnetycznego opisano powiększoną nerkę lewą do 105 mm, z odcinkowo zwężoną warstwą miąższową, miedniczka w wymiarze przedniotylnym 39 mm, kielichy poszerzone do 26-32 mm, wysokie odejście moczowodu z miedniczki, nerka prawa prawidłowa. Celem ułatwienia odpływu moczu z wodonerczowo zmienionej nerki lewej założono czasowy drenaż wewnętrzy – cewnik typu double-J. W planie plastyka miedniczkowo-moczowodowa.

Wnioski

U dziecka z nerką podkowiastą i niewielkiego stopnia poszerzeniem układu kielichowomiedniczkowego w okresie niemowlęcym, konieczna jest długofalowa obserwacja ze względu na możliwość nasilenia wodonercza w późniejszych latach życia.