Kaszel stanowi jedną z najczęstszych dolegliwości zgłaszanych przez pacjentów w gabinecie lekarskim. W ciągu roku większość dzieci może doświadczać 5-8 epizodów kaszlu trwających około tygodnia. Dłuższy niż 4 tygodnie czas trwania kaszlu, definiowany jako kaszel przewlekły, istotnie niepokoi rodziców, pogarsza jakość życia rodziny i stanowi przyczynę zwiększenia częstości konsultacji lekarskich oraz zdarzeń niepożądanych z powodu nieprawidłowego stosowania leków. Stanowi więc istotny problem nie tylko zdrowotny, ale też społeczny.
W poniższej pracy został przedstawiony aktualny stan wiedzy dotyczący patofizjologii kaszlu przewlekłego, najnowszych możliwości diagnostycznych, sposobów monitorowania kaszlu i zaleceń postępowania terapeutycznego. Dla zaakcentowania odrębności patomechanizmów prowadzących do stanu kaszlu przewlekłego użyto nowego pojęcia cough hipersensitivity syndrom. Podkreślono fakt, że poszczególne metody monitorowania nasilenia kaszlu nie pozwalają na pełną charakterystykę kaszlu. Aktualnie zaleca się stosowanie jednocześnie kilku metod celem dokonania pełnej oceny. Przedstawiono nowe strategie terapeutyczne opierające się na regulacji przewodzenia bodźców drogą aferentną nerwu błędnego oraz na modyfikowaniu aktywności neurotransmiterów w pniu mózgu i śródmózgowiu. Ponadto w poniższej pracy przedstawiono algorytm postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w przypadku kaszlu przewlekłego u dzieci, co pozwala przyspieszyć ustalenie właściwego rozpoznania, rozpoczęcie leczenia oraz poprawić jakość życia pacjentów z problemem kaszlu przewlekłego.
