Nieprawidłowa ocena masy ciała może mieć wpływ na zdrowie, jakość życia i prawidłowe funkcjonowanie nastolatków w społeczeństwie.
Celem pracy jest pogłębiona analiza rozbieżności między obiektywną i subiektywną oceną masy ciała 15-letnich dziewcząt i chłopców w Polsce, na tle statystyk międzynarodowych oraz ocena wpływu aktywności fizycznej na poziom i kierunki tych rozbieżności.
Badaniem w 42 krajach objęto 72 037 uczniów, w tym 1484 w Polsce. Obiektywną ocenę masy ciała określano wskaźnikiem BMI klasyfikowanym według kryteriów Cole’a. Badano związek pomiędzy średnim wskaźnikiem BMI, a subiektywną oceną masy ciała nastolatków oraz poziomem rozbieżności w tej ocenie. Ponadto wzięto pod uwagę poziom aktywności fizycznej (MVPA) badanych nastolatków.
W Polsce odsetek nastolatków z nadwagą jest niższy od średniej międzynarodowej i wynosi 12,3% w porównaniu z 15,2%. Odsetek 15-letnich chłopców z nadwagą w Polsce jest prawie trzykrotnie wyższy niż odsetek dziewcząt w tym samym wieku (18,7% vs 6,5%) i jest na średnim poziomie dla państw HBSC. Według statystyk międzynarodowych odsetek młodych osób, które uważają się za zbyt grube, wynosi 32,7%, czyli dwa razy więcej niż odsetek młodzieży z rzeczywistą nadwagą. Polskie dziewczęta systematycznie zajmują pierwsze miejsce w rankingu dziewcząt, które uważają się za zbyt grube. Wykazano, że polskie dziewczęta z BMI w normie dla wieku, które uważają się za zbyt grube, są średnio szczuplejsze niż ich rówieśniczki z innych krajów. Potwierdzono związek pomiędzy aktywnością fizyczną (MVPA) a trafnością samooceny masy ciała oraz rodzajem popełnianych błędów. Związek ten jest wyraźniejszy wśród badanych chłopców.
Istnieją wyraźne różnice geograficzne i kulturowe w poziomie rozbieżności pomiędzy obiektywną i subiektywną oceną masy ciała nastolatków. Aktywność fizyczna modyfikuje te rozbieżności.