Celem niniejszej pracy jest zmierzenie, czy regiony pozostające w tyle w europejskim obszarze wiedzy mogą zbliżyć się do rdzenia sieci badawczo-rozwojowej programów ramowych (PR).
Przeanalizowano roczne zarysy stanu sieci z lat 2004-2014. Przy użyciu czterech różnych miar centrum-peryferie zidentyfikowano regiony o tendencjach zbieżnych i rozbieżnych. Autor przeanalizował, jak wyniki różnią się w zależności od regionu i zastosowanych wskaźników.
Kilka głównych regionów sieci w bloku wschodnim ma tendencję do odbiegania od rdzenia, podczas gdy prawie żaden z regionów peryferyjnych w tych krajach nie mógł nawet dotrzeć do półperyferyjnej części sieci w badanym okresie.
Chociaż jednym z celów UE w ramach Europejskiej Przestrzeni Badawczej była pomoc regionom peryferyjnym w nadrobieniu zaległości, nie stało się to jeszcze w przypadku badanej sieci współpracy w zakresie badań i rozwoju.