Intrapartumsonography– eccentricity or necessity?

Diagnostykaultrasonograficzna jest powszechniestosowana w położnictwie i ginekologii od lat 80. ubiegłego wieku. Badaniaultrasonograficznewykonujesię w ginekologiidziecięcej, w okresieprokreacyjnym, pomenopauzie, w monitorowaniuprzebiegu ciąży i poporodzie. Pierwszedoniesienia o wykorzystaniuultrasonografii do ocenymechanizmuporodowegopojawiły się w latach 90., jednak do dziś w większości ośrodków postęp poroduoceniany jest wyłącznie w badaniuklinicznym. Niewykonujesięśródporodowego badaniaultrasonogra- ficznego, mimoże w wielupracachwykazano, że tradycyjnebadaniepołożnicze cechujesięwysokimodsetkiem błędów. Nawet doświadczony lekarz, oceniając zaawansowanie głowy w kanalerodnym i lokalizacjęciemiączek, mylisię w tymbadaniuprzeciętnie w co trzecimprzypadku. Obecnierolapołożnika niepolegana dążeniu zawszelkącenę do ukończenia porodudrogaminatury, lecznazapewnieniumaksymalnegobezpieczeństwa rodzącej i jejdziecku. Aby je zapewnić, położnik powinienokreślić, które pacjentkimająszansęurodzićdrogaminatury, a u których lepszymrozwiązaniem będzie wykonanie cięcia cesarskiego. Właściwa decyzjamoże zostaćpodjęta jedynienapodstawieobiektywnej i prawidłowej ocenysytuacjipołożniczej, co nie jest możliwe jedynienapodstawiesamegobadaniakli- nicznego. Wykazano, że badanieultrasonograficzne w czasieporodu jest znaczniebardziejwiarygodneniżbadaniepalpacyjne. Ponadto jest prostetechnicznie, powtarzalne, niezwięk- szaryzykainfekcjiwstępującej i niepowodujedyskomfortudlapacjentki. Dotychczasowewnioskiwynikające z pracnaukowychoceniających zastosowanieultrasonografii w trakcieporodu sąbardzooptymistyczne i wskazują, że jejwprowadzeniemoże wpłynąćnazwięk- szeniebezpieczeństwa porodu, a nawetnazmniejszenieodsetka cięćcesarskich.