Spatial Distribution Of Lead, Zinc And Chromium In The Bottom Deposits Of Lake Sunia

Osady denne są miejscem akumulacji różnych pierwiastków w ilościach znacznie przekraczających zawartość w wodzie jeziornej. W pewnych warunkach mogą wtórnie zanieczyszczać toń wodną i stanowić zagrożenie dla bytujących w nich organizmów. Przeprowadzone badania miały na celu oszacowanie stopnia przestrzennego zanieczyszczenia Pb, Zn oraz Cr osadów dennych jeziora Sunia. Obiekt badawczy położony jest na obszarze Pojezierza Olsztyńskiego (zachodnia część Pojezierza Mazurskiego), około 30 km na północ od Olsztyna w gminie Świątki. Powierzchnia jeziora wynosi 111,6 ha, a maksymalna głębokość 8,8 m. Dopływ do jeziora stanowi rzeka po stronie południowo-zachodniej, zaś odpływ znajduje się w północno-zachodniej części akwenu. Akwen posiada zatokę oddzieloną od głównego akwenu wypłyceniem. Zlewnię jeziora stanowią głównie użytki rolne. Całkowity obszar zasilania jeziora wynosi 450 ha, z czego powierzchnia zlewni dopływu wynosi 70 ha. Obszar zlewni w większości zajmują użytki rolne (91%), a w szczególności grunty orne, pozostałą część zlewni (5%) stanowią nieużytki oraz zadrzewienia (4%). Na obszarze zasilania jeziora dominują gleby gliniasto-piaszczyste przechodzące w piaski gliniaste mocne i gliny słabo piaszczyste. Pod względem uziarnienia są to gleby zwięzłe, które trudno przepuszczają wodę i składniki pokarmowe. Biorąc pod uwagę klasyfikację bonitacyjną gleb, w przeważającej ilości są to gleby zaliczane do klasy IVa, IIIa i IIIb. Średnia zawartość materii organicznej w osadach jeziora wynosiła 24%. Znaczna zawartość materii organicznej jest skutkiem intensywnego dopływu substancji biogennych z jego zlewni, w której prowadzona jest intensywna gospodarka rolna. Wartości średniej koncentracji pierwiastków śladowych w zbiorniku układają się w następujące szeregi: Cr < Pb < Zn, a ich wzajemne proporcje kształtują się na następującym poziomie: 8,1 < 22,9 < 45,2. Najwyższe koncentracje metali ciężkich obserwuje się w litoralu.