Artykuł przedstawia analizę wybranych chrześcijańskich obiektów sakralnych budowanych w Niemczech od 2000 roku. Ze względu na szeroki zakres zagadnienia omówione zostały głównie aspekty estetyczne. Określone przypadki wymagały jednak podkreślenia pewnych istotnych determinant symbolicznych i funkcjonalnych. Tendencje widoczne we współczesnej kompozycji architektury sakralnej zostały również skonfrontowane z tradycjami, które są charakterystyczne dla niemieckiej architektury nowoczesnej. Skłania to do refleksji nad kwestią ciągłości kulturowej, ale co więcej pozwala nakreślić wize-runek najnowszej sakralnej architektury europejskiej.