<abstract xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">Staphylococci belong to bacteria often isolated from clinical material obtained from animals. Unlike in human medicine, in veterinary, different species of coagulase-positive staphylococci are isolated from clinical specimens, and except <italic>Staphylococcus aureus</italic>, <italic>Staphylococcus pseudintermedius</italic>, and other species are also often recognized. Recently, the taxonomy of staphylococci has been updated, therefore, now it is necessary to recognize the new species as well. Currently, coagulase-negative staphylococci are considered an important group of opportunistic pathogens. The accurate identification of species within the genus <italic>Staphylococcus</italic> is important because, according to the EUCAST and CLSI recommendations, the interpretation of the results of susceptibility testing for <italic>S. aureus</italic> and coagulase-negative staphylococci is different. Furthermore, the resistance to methicillin in <italic>S. aureus</italic> strains is detected using a cefoxitin disk, whereas in the case of <italic>S. pseudintermedius</italic>– using an oxacillin disk. An important problem for veterinary microbiological laboratories is a limited number of unified guidelines on methodology and guidelines specifying the interpretation of the results of antibiotic susceptibility testing. The lack of available recommendations for some antibiotics testing results in the fact that veterinary laboratories often use the guidelines established for human pathogens. There is an urgent necessity for harmonization of methods and to develop guidelines for the interpretation of results of susceptibility testing for different bacteria, including various species of staphylococci from the individual animal host.1. Introduction. 2. Problems with the identification of staphylococci isolated from animals. 3. Determination of susceptibility of staphylococci – traditional methods. 4. Alternative methods for determining the susceptibility of staphylococci. 5. Detection of staphylococcal resistance to methicillin. 6. Interpretation of the results of the susceptibility testing of veterinary pathogens. 7. Prevention of the antimicrobial resistance. 8. Summary
</abstract>

Staphylococci belong to bacteria often isolated from clinical material obtained from animals. Unlike in human medicine, in veterinary, different species of coagulase-positive staphylococci are isolated from clinical specimens, and except Staphylococcus aureus, Staphylococcus pseudintermedius, and other species are also often recognized. Recently, the taxonomy of staphylococci has been updated, therefore, now it is necessary to recognize the new species as well. Currently, coagulase-negative staphylococci are considered an important group of opportunistic pathogens. The accurate identification of species within the genus Staphylococcus is important because, according to the EUCAST and CLSI recommendations, the interpretation of the results of susceptibility testing for S. aureus and coagulase-negative staphylococci is different. Furthermore, the resistance to methicillin in S. aureus strains is detected using a cefoxitin disk, whereas in the case of S. pseudintermedius– using an oxacillin disk. An important problem for veterinary microbiological laboratories is a limited number of unified guidelines on methodology and guidelines specifying the interpretation of the results of antibiotic susceptibility testing. The lack of available recommendations for some antibiotics testing results in the fact that veterinary laboratories often use the guidelines established for human pathogens. There is an urgent necessity for harmonization of methods and to develop guidelines for the interpretation of results of susceptibility testing for different bacteria, including various species of staphylococci from the individual animal host.1. Introduction. 2. Problems with the identification of staphylococci isolated from animals. 3. Determination of susceptibility of staphylococci – traditional methods. 4. Alternative methods for determining the susceptibility of staphylococci. 5. Detection of staphylococcal resistance to methicillin. 6. Interpretation of the results of the susceptibility testing of veterinary pathogens. 7. Prevention of the antimicrobial resistance. 8. Summary

CURRENT CHALLENGES OF VETERINARY MICROBIOLOGICAL DIAGNOSTICS CONCERNING THE SUSCEPTIBILITY OF STAPHYLOCOCCI TO ANTIBIOTICS

Advancements of Microbiology

This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

<trans-abstract xml:lang="pl" xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"><italic>Streszczenie</italic>: Gronkowce należą do bakterii często izolowanych z materiału klinicznego pobieranego od zwierząt. W weterynarii z próbek klinicznych oprócz <italic>Staphylococcus aureus</italic> izolowane są także inne gatunki gronkowców koagulazo-dodatnich. Ponadto, coraz częściej rozpoznawane są także gronkowce koagulazo-ujemne. Taksonomia rodzaju <italic>Staphylococcus</italic> ulegała ostatnio aktualizacji, wyodrębniono kilka nowych gatunków, które mogą równieżwystępować u zwierząt. Powoduje to pewne trudności w precyzyjnej identyfikacji gronkowców. Dokładna identyfikacja gatunków z rodzaju <italic>Staphylococcus</italic> jest niezwykle istotna, ponieważ, zgodnie z zaleceniami EUCAST i CLSI, interpretacja wyników badań lekowrażliwości <italic>S. aureus</italic> i gronkowców koagulazo-ujemnych jest różna. Ponadto oporność na metycylinę wśród szczepów <italic>S. aureus</italic> wykrywa się przy pomocy krążków z cefoksytyną, natomiast w przypadku <italic>Staphylococcu pseudintermedius</italic>– z użyciem oksacyliny. Ważnym problemem weterynaryjnych laboratoriów mikrobiologicznych jest ograniczona liczba ujednoliconych wytycznych dotyczących metodologii badań oraz wytycznych określających interpretację wyników oznaczania wrażliwości na antybiotyki. Wytyczne takie powinny dotyczyć różnych gatunków bakterii, w tym także gronkowców, izolowanych od różnych gatunków zwierząt. Aktualne wytyczne CLSI z roku 2015 zwierają takie zalecenia, choć w organicznym zakresie. Rekomendacje opracowane przez EUCAST są przeznaczone dla mikroorganizmów izolowanych od ludzi i nie powinny być stosowane przez laboratoriach weterynaryjnych. Ponadto dostępne zalecenia nie uwzględniają nowych gatunków gronkowców. Istniej pilna potrzeba harmonizacji metod stosowanych w weterynaryjnych laboratoriach mikrobiologicznych oraz opracowania wytycznych dotyczących interpretacji wyników oznaczania lekowrażliwości dla różnych bakterii, w tym różnych gatunków gronkowców izolowanych od poszczególnych gatunków zwierząt.1. Wstęp. 2. Trudności w identyfikacji gronkowców izolowanych od zwierząt. 3. Oznaczanie lekowrażliwości gronkowców – metody tradycyjne. 4. Alternatywne metody określania lekowrażliwości gronkowców. 5. Wykrywanie oporności gronkowców na metycylinę. 6. Interpretacja wyników badania lekowrażliwości patogenów weterynaryjnych. 7. Przeciwdziałanie narastaniu oporności drobnoustrojów na antybiotyki. 8. Podsumowanie</trans-abstract>

Streszczenie: Gronkowce należą do bakterii często izolowanych z materiału klinicznego pobieranego od zwierząt. W weterynarii z próbek klinicznych oprócz Staphylococcus aureus izolowane są także inne gatunki gronkowców koagulazo-dodatnich. Ponadto, coraz częściej rozpoznawane są także gronkowce koagulazo-ujemne. Taksonomia rodzaju Staphylococcus ulegała ostatnio aktualizacji, wyodrębniono kilka nowych gatunków, które mogą równieżwystępować u zwierząt. Powoduje to pewne trudności w precyzyjnej identyfikacji gronkowców. Dokładna identyfikacja gatunków z rodzaju Staphylococcus jest niezwykle istotna, ponieważ, zgodnie z zaleceniami EUCAST i CLSI, interpretacja wyników badań lekowrażliwości S. aureus i gronkowców koagulazo-ujemnych jest różna. Ponadto oporność na metycylinę wśród szczepów S. aureus wykrywa się przy pomocy krążków z cefoksytyną, natomiast w przypadku Staphylococcu pseudintermedius– z użyciem oksacyliny. Ważnym problemem weterynaryjnych laboratoriów mikrobiologicznych jest ograniczona liczba ujednoliconych wytycznych dotyczących metodologii badań oraz wytycznych określających interpretację wyników oznaczania wrażliwości na antybiotyki. Wytyczne takie powinny dotyczyć różnych gatunków bakterii, w tym także gronkowców, izolowanych od różnych gatunków zwierząt. Aktualne wytyczne CLSI z roku 2015 zwierają takie zalecenia, choć w organicznym zakresie. Rekomendacje opracowane przez EUCAST są przeznaczone dla mikroorganizmów izolowanych od ludzi i nie powinny być stosowane przez laboratoriach weterynaryjnych. Ponadto dostępne zalecenia nie uwzględniają nowych gatunków gronkowców. Istniej pilna potrzeba harmonizacji metod stosowanych w weterynaryjnych laboratoriach mikrobiologicznych oraz opracowania wytycznych dotyczących interpretacji wyników oznaczania lekowrażliwości dla różnych bakterii, w tym różnych gatunków gronkowców izolowanych od poszczególnych gatunków zwierząt.1. Wstęp. 2. Trudności w identyfikacji gronkowców izolowanych od zwierząt. 3. Oznaczanie lekowrażliwości gronkowców – metody tradycyjne. 4. Alternatywne metody określania lekowrażliwości gronkowców. 5. Wykrywanie oporności gronkowców na metycylinę. 6. Interpretacja wyników badania lekowrażliwości patogenów weterynaryjnych. 7. Przeciwdziałanie narastaniu oporności drobnoustrojów na antybiotyki. 8. Podsumowanie

Aktualne wyzwania weterynaryjnej diagnostyki mikrobiologicznej dotyczącej oznaczania lekowrażliwości gronkowców

Staphylococci belong to bacteria often isolated from clinical material obtained from animals. Unlike in human medicine, in veterinary, different species of...

CURRENT CHALLENGES OF VETERINARY MICROBIOLOGICAL DIAGNOSTICS CONCERNING THE SUSCEPTIBILITY OF STAPHYLOCOCCI TO ANTIBIOTICS

Article Category: article

Pubblicato online: 26 feb 2022

Pagine: 270 - 277

Ricevuto: 01 apr 2018

Accettato: 01 mag 2018

DOI: https://doi.org/10.21307/PM-2018.57.3.270

© 2018 Karol Bulski, published by Sciendo

This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.