Inklinacje, refleksje, niedopowiedzenia w muzyce Katarzyny Kwiecień-Długosz. Szkic o kompozytorce z Zielonej Góry
Kobiety kompozytorki zajmują ważne i wi-doczne miejsce we współczesnej polskiej kulturze muzycznej, którą współtworzą za sprawą swej wszechstronnej działalności (twórczej, organizacyjnej, dydaktycznej). Jedną z nich jest Katarzyna Kwiecień--Długosz (ur. 1978), wywodząca się z Zie-lonej Góry. Posiada ona świetny warsztat kompozytorski, doskonale włada formą, której konstrukcja jest oparta na fluktu-acji napięć i odprężeńłatwo odczytywal-nych przez słuchacza. Komponowanie od osiemnastu lat jest artystycznym reporta-żem z jej życia, co zostało zasygnalizowa-ne w trzech kadrach z jej dorobku twórcze-go. Pierwszy —Inklinacje— wskazuje na upodobanie artystki do pewnych zagad-nień muzyczno-warsztatowych (m.in. do technik ,translatorskich”, np. Memories from VN na wiolonczelę i fortepian). Kadr drugi —Refleksje— ukazuje terapeutyczny cel tworzonej muzyki, na pozór dookre-ślonej w swoich tytułach i odautorskim komentarzu, ale otwierającej się na słu-chacza w warstwie bardzo emocjonalnej, osobistej (np. Punctum na orkiestrę smyczkową). W kadrze trzecim —Niedopowiedzenia— ujawnia się introwertyczna i kon-templacyjna natura kompozytorki (np. Ad fontes na carillon). Katarzyna Kwiecień--Długosz jest inicjatorką i organizatorką cyklu kameralnych koncertów akademic-kich, prezentujących dorobek artystów z trzech ośrodków: Uniwersytetu Zielono-górskiego, Akademii Muzycznej z Pozna-nia i Akademii Sztuki ze Szczecina. W ten nurt działalności włącza też swoich studentów z Uniwersytetu Zielonogórskiego, stwarza tym samym gwarancję dalszego rozwoju kultury muzycznej.
