Berberyna (berberine, BBR), alkaloid izochinolinowy, należy do naturalnie występującej klasy protoberberyn. Znajduje się w roślinach z rodziny
Wzrastająca liczba dowodów naukowych sugeruje, iż BBR może się charakteryzować wielokierunkowym działaniem farmakologicznym, m.in. bakteriobójczym, przeciwzapalnym, hipoglikemicznym, hipotensyjnym, hipocholesterolemicznym, a nawet przeciwnowotworowym. Ponadto substancja ta wykazuje korzystny wpływ na insulinooporność (insulin resistance, IR), gospodarkę węglowodanową oraz metabolizm lipidów [1].
Korzystając z baz danych PubMed oraz Google Scholar z okresu 2010–2020 omówiono piśmiennictwo pod kątem potencjalnego wykorzystania BBR w przeciwdziałaniu IRi cukrzycy typu 2 (type 2 diabetes, T2D).
W licznych badaniach przedstawiano mechanizmy działania BBR na poziomie komórkowym, zwłaszcza w komórkach wątroby, adipocytach i miocytach. Wyniki wybranych badań
Glukagonopodobny peptyd 1 (glucagon-like peptide-1, GLP-1) jest silnie zależnym od glukozy insulinotropowym hormonem uwalnianym z jelitowych komórek L. Wywiera istotny wpływ na regulację metabolizmu glukozy, stymulując wydzielanie insuliny, promując proliferację komórek beta, a także hamując uwalnianie glukagonu, opróżnianie żołądka oraz przyjmowanie pokarmu. Wyniki badania
Udowodniono, że etanolowy ekstrakt z korzeni
Wyniki wybranych badań
Autor | Rok | Rodzaj badanego materiału | Efekt BBR (p<0,05) | Piśmiennictwo |
---|---|---|---|---|
Yu i wsp. | 2010 | Ludzkie komórki NCI-H716 1 μM, 10 μM, i 100 μM BBR, 2h; 100 μM BBR, 24h | ↑ sekrecji GLP-1 ↑ ekspresji genu proglukagonu i PC3 | [3] |
Zhang i wsp. | 2010 | CEM T-limfocyty, HCT-116 komórki raka okrężnicy, SW1990 komórki trzustki, HT1080 komórki włókniakomięsaka, 293T komórki fibro- blastów BBR (10 μg/mL), 12h | ↑ ekspresji InsR mRNA we wszystkich liniach komórkowych | [4] |
Xing i wsp. | 2011 | Hepatocyty pochodzące od: Grupa kontrolna – zdrowe samce szczura Wistar (n=10) | ↓ zawartości TG w wątrobie ↓ stłuszczenia i stanu zapalnego w wątrobie | [5] |
Szczury z NAFLD – BRR (187.5 mg/kg mc/d), 4 tygodnie (n=10) | ↑ ekspresji IRS-2 mRNA | |||
Szczury z NAFLD – pioglitazon (10 mg/kg mc/d), 4 tygodnie (n=10) | ||||
Szczury z NAFLD – sól fizjologiczna (3 ml/kg mc/d), 4 tygodnie (n=10) | ||||
Xia i wsp. | 2011 | Hepatocyty pochodzące od zdrowych samców szczura Sprague- Dawley i szczurów z DM indukowaną STZ na HFD; BBR = 380 mg/kg mc/d , 5 tygodni (n=6) | ↓ ekspresji białka FoXO1, SREBP1 i ChREBP | [6] |
↓ ekspresji, PEPCK i G6P-azy | ||||
↓ FAS | ||||
↓ akumulacji lipidów w wątrobie | ||||
Abd El- Wahab i wsp. | 2013 | Homogenat wątroby pochodzący od myszy Balb/c (n=6) Ekstrakt etanolowy z korzeni |
↓ aktywności α-glukozydazy (przy czym hamowanie wywołane przez ekstrakt |
[7] |
Boudjelthia i wsp. | 2017 | Metanolowy i wodny ekstrakt |
↓ aktywności α-amylazy (przy czym hamowanie wywołane przez metanolowy ekstrakt było ↑ niż przez ekstrakt wodny) | [8] |
Chakrabarti i wsp. | 2011 | DPP-4 pochodząca ze świńskiej nerki Metanolowy ekstrakt z kory |
↓ aktywności DPP-4 | [9] |
Jiang i wsp. | 2015 | Tkanki wątroby pochodzące od samców szczurów Wistar: | ↑ ekspresji białka LKB1, AMPK, p- AMPK i p-TORC2 | [10] |
Grupa kontrolna – zdrowe szczury (n=8) | ↓ ekspresji białka PEPCK i G-6-P | |||
Szczury z DM indukowaną STZ (n=8) | ||||
Szczury z DM indukowaną STZ + BBR (156 mg/kg mc/d), 12 tygodni (n=8) | ||||
Szczury z DM indukowaną STZ + MET (184 mg/kg mc/d), 12 tygodni (n=8) | ||||
Szczury z DM indukowaną STZ + AICAR (0.5 mg/kg mc/d), 12 tygodni (n=8) | ||||
Furrianca i wsp. | 2017 | Ludzkie komórki wątroby HepG2 Ekstrakt z korzenia |
↑ wychwytu glukozy w komórkach HepG2 z i bez IR Aktywacja fosforylacji AMPK | [11] |
BBR (0.25 x 10-3 μg/μL), 24h | ||||
MET (0.25 x 10-3 μg/μL), 24h | ||||
Xu i wsp. | 2014 | Ludzkie komórki raka wątroby HepG2 i mysi mioblast szkieletowy C2C12 | Hamowanie kompleksu I łańcucha oddechowego | [12] |
BBR (5–40 μmol/L), 24h | ↓ syntezy ATP ↑ uwalnianie mleczanu i ↑ zużycia glukozy w sposób zależny od dawki | |||
MET (1–10 μmol/L), 24h | ↑ fosforylacji AMPK i syntazy acetylokoenzymowej | |||
Zhang i wsp. | 2018 | Pierwotne hepatocyty pochodzące od dorosłych myszy BBR (0, 5, 10 μM), 6-8 h | Hamowanie aktywności kompleksu I łańcucha oddechowego (dehydrogenazy NADH) | [13] |
↑ AMP poprzez hamowanie deacetylazy SIRT-3 | ||||
↑ wychwyt glukozy związany z AMPK inhibicja cyklazy adenylowej | ||||
↓ poziomu cAMP i aktywności PKA degradacja enzymu PEPCK1 blokowanie indukowanej glukagonem wątrobowej glukoneogenezy | ||||
Liu i wsp. | 2018 | Hepatocyty, jelito cienkie | ↑ |
[14] |
pochodzące od samców szczura Wistar | ||||
Grupa kontrolna: zdrowe szczury na NCD (n=10) | ↓ TLR4, TNF-α w wątrobie | |||
Otyłe szczury na HFD + BBR: 200 mg/kg mc/d, 8 tygodni (n=10) | ↑ InsR i IRS-1 mRNA w wątrobie | |||
Otyłe szczury na HFD + woda destylowana, 8 tygodni (n=10) | ||||
Zhong i wsp. | 2020 | Hepatocyty pochodzące od: | ↓ PEPCK, G6P-azy i PGC1α | [15] |
Myszy ob/ob i myszy C57Bl/6J z DM indukowaną STZ | ↓ fosforylacji CREB u myszy ob/ob | |||
↓ podstawowej i indukowanej glu- | ||||
BBR (0-10 μM) | kagonem produkcji glukozy | |||
↓ cAMP i bromo-cAMP | ||||
↓ fosforylacji CREB stymulowanej forskoliną | ||||
Liu i wsp. | 2010 | Ludzkie komórki Caco-2 cells pochodzące od gruczolakoraka jelita grubego | ↓ aktywności disacharydaz (sacharazy i maltazy) | [16] |
↓ ekspresji kompleksu sacharazaizomaltazy mRNA | ||||
BBR (2, 10, 50 μM), 5 dni | ||||
Akarboza (50 μM), 5 dni | ||||
Gong i wsp. | 2017 | Węzły chłonne/jelito cienkie pochodzące od: | ↓ liczby CD11b + CD68+ i % ↑ | [17] |
Zdrowe szczury na normalnej diecie (0,5% karboksymetylocelulozy), | makrofagów w węzłach chłonnych | |||
9 tygodni (n=12) | krezkowych | |||
%↑ liczby limfocytów T regulato- | ||||
Samce szczura Wistar z DM indukowaną STZ na HFD (0,5% kar- | rowych (Treg) w węzłach chłonnych | |||
boksymetylocelulozy), 9 tygodni (n=12) | krezkowych | |||
Samce szczura Wistar z DM indukowaną STZ na HFD (BBR, 375 | ↓ ekspresji IL-1β, MIF i TNF-α mRNA | |||
mg/kg mc/d), r-r BBR rozp. w wodzie zaw. 0,5% karboksymetyloce- | w jelicie | |||
lulozy, | ↑ ekspresji IL-4 i IL-10 mRNA w jelicie | |||
9 tygodni (n=12) | ↑ ekspresji tzw. białek „tight junction” | |||
(połączeń ścisłych) – OCLN i ZO-1 | ||||
Samce szczura Wistar z DM indukowaną STZ na HFD (BBR, 187,5 | w jelicie | |||
mg/kg mc/d), 9 tygodni (n=12) | ↓ ekspresji białka TLR4 i MyD88 | |||
↓ fosforylacji IKKβ (IKK2) | ||||
Samce szczura Wistar z DM indukowaną STZ na HFD (BBR, 93,75 | ↓ LBP i CD14 mRNA w jelicie | |||
mg/kg mc/d), 9 tygodni (n=12) | ||||
Samce szczura Wistar z DM indukowaną STZ na HFD (MET, 184 mg/ | ||||
kg mc/d), 9 tygodni (n=12) | ||||
Zhang i wsp. | 2011 | Mięśnie szkieletowe pochodzące od samców myszy KKay na HFD | ↑ ekspresji genu GLUT-4, MAPK8, | [18] |
z DM: | MAPK14, PPAR |
|||
Grupa kontrolna – sól fizjologiczna (250 mg/kg mc/d), 4 tygodnie | ↓ ekspresji genu PPAR |
|||
(n=8) | CEBP, PGC i rezystyny | |||
Grupa z BBR (250 mg/kg mc/d), 4 tygodnie (n=8) | ||||
Gomes i wsp. | 2012 | Mysi mioblast szkieletowy C2C12 | ↑ aktywności SDH, COX, ATPazy i syntazy cytrynianowej | [19] |
BBR (różne parametry = różne dawki = różny czas ekspozycji na | ↑ włókien mięśniowych typu IIA | |||
BBR) | (glikolityczno-tlenowych) | |||
nieznaczne ↓ włókien mięśniowych | ||||
typu IIB (glikolitycznych) | ||||
↑ wskaźnika NAD+/NADH | ||||
Mi i wsp. | 2019 | Podwzgórze/przysadka/mięśnie szkieletowe pochodzące od samców | ↓ poziomu oreksyny-A, OX2R i CRH | [20] |
szczura Sprague-Dawley: | w podwzgórzu | |||
↓ poziomu ACTH w przysadce | ||||
Zdrowe szczury na normalnej diecie, 4 tygodnie (n=9) | mózgowej | |||
↑ ekspresji GLUT4 mRNA w | ||||
Szczury z DM indukowaną STZ na HFD (0,5% karboksymetylocelu- | mięśniach szkieletowych | |||
lozy, 50 mg/kg mc/d), 4 tygodnie (n=12) | ||||
Szczury z DM indukowaną STZ na HFD (BBR, 200 mg/kg mc/d), 4 | ||||
tygodnie (n=12) | ||||
Szczury z DM indukowaną STZ na HFD (MET, 200 mg/kg mc/d), 4 | ||||
tygodnie (n=12) | ||||
Chen et al. | 2010 | Adipocyty 3T3-L1 i miocyty L6 pochodzące od myszy db/db | ↑ zdolności wychwytu glukozy przez | [21] |
BBR (różne parametry = różne dawki = różny czas ekspozycji na | adipocyty 3T3-L1 i miocyty L6 | |||
BBR) | ↓ aktywności PTP1B w adipocytach | |||
3T3-L1 | ||||
↑ fosforylacji InsR, IRS1 i PKB w | ||||
adipocytach 3T3-L1 | ||||
Yang et al. | 2012 | Preadipocyty pochodzące z tkanki tłuszczowej sieciowej (kompo- | ↓ różnicowania preadipocytów | [22] |
nenta trzewnej tkanki tłuszczowej) pacjentów z MS (n=9) | ↓ ekspresji PPARγ2, lipazy lipopro- | |||
BBR (0, 0.1, 1, 10 μM) | teinowej, C/EBPα, adiponektyny i | |||
leptyny mRNA | ||||
↓ sekrecji leptyny i adiponektyny pod- | ||||
czas różnicowania preadipocytów | ||||
Chang et al. | 2013 | Komórki kardiomiocytów H9c2 pochodzące od szczurów z i bez IR | ↑ podstawowego i stymulowanego | [23] |
BBR (5–20 μM); 24 h | insuliną zużycia glukozy w komórkach | |||
H9c2 z IR | ||||
aktywacja AMPK | ||||
↑ wskaźnika p-AMPK/AMPK |
Kinaza aktywowana 5’AMP (5’AMP-activated protein kinase, AMPK) jest bardzo oszczędnym czujnikiem stanu energii komórkowej, który występuje u prawie wszystkich eukariontów. Po aktywacji AMPK promuje procesy kataboliczne (glikoliza, utlenianie kwasów tłuszczowych itp.), jednocześnie wyłączając szlak anaboliczny (synteza glikogenu, cholesterolu i białka itp.). Ekstrakt z korzenia
Przez hamowanie deacetylazy sirtuiny BBR promuje wychwyt glukozy i hamuje glukoneogenezę oraz prowadzi do dysfunkcji mitochondriów i kumulacji adenozyno-5′-monofosforanu (adenosine monophosphate, AMP) w hepatocytach myszy. Regulacja szlaków związanych z mitochondriami może być nowym podejściem do opracowywania leków przeciwcukrzycowych [24].
Badania sugerują, iż BBR może zmniejszać IR, częściowo także przez modulowanie mikrobioty jelitowej wraz z hamowaniem sygnalizacji lipopolisacharyd (lipopolysaccharides, LPS) Toll-podobny receptor typu 4/ czynnik martwicy nowotworu α w wątrobie [14]. Zhong i wsp. wykazali, że BBR zmniejsza hiperglikemię przez hamowanie wątrobowego szlaku glukagonu u myszy z T2D [15]. Przypuszcza się, że hipoglikemiczne działanie BBR jest związane z poprawą funkcjonowania hormonów jelitowych oraz zmniejszeniem mechanicznych uszkodzeń błony śluzowej jelit i bariery immunologicznej [17]. BBR wpływa hamująco na oś podwzgórze–przysadka– nadnercza i zwiększa ekspresję białek – transporterów glukozy (glucose transporter 4,GLUT-4) w mięśniach szkieletowych samców szczura Sprague-Dawley. Może to być jednym z mechanizmów działania BBR w celu poprawy insulinowrażliwości oraz regulacji metabolizmu glukozy i lipidów w T2D [20].
Na podstawie badań Chen i wsp. dowiedli, że BBR naśladuje działanie insuliny przez wzrost zdolności do pobierania glukozy przez adipocyty 3T3-L1 i miocyty L6 w sposób niezależny od insuliny, hamując aktywność fosfatazy białkowo-tyrozynowej 1B, a zwiększając fosforylację InsR, substratu receptora insuliny i kinazy białkowej B w adipocytach 3T3-L1 [21].
Wyniki badania Chang i wsp. sugerują, że BBR poprawia insulinowrażliwość w komórkach kardiomiocytów częściowo przez stymulację aktywności AMPK [23].
Ekstrakty z gatunków
Wykazano korzystny wpływ BBR na homeostazę glukozy i markery IR u samców szczurów Wistar z cukrzycą indukowaną streptozotocyną (streptozotocin, STZ) [25]. BBR znacznie poprawia funkcję mitochondriów w zwierzęcych i komórkowych modelach IR oraz T2D. Dane te wskazują także na rolę sirtuiny-1 i biogenezy mitochondriów w profilaktycznym działaniu BBR na IR indukowaną dietą [19]. Ponadto BBR moderuje metabolizm glukozy i lipidów poprzez mechanizm wielościeżkowy, który obejmuje szklaki, takie jak: AMPK-p38 MAPK (kinaza białkowa aktywowana mitogenami, mitogen-activated protein kinase) –GLUT-4, N-końcowe kinazy c-Jun/ kinazy aktywowane stresem oraz receptory aktywowane przez proliferatory peroksysomów α [18]. Mechanizmy odpowiedzialne za wyniki leczenia BBR mogą być związane z hamowaniem glukoneogenezy poprzez szlak sygnałowy kinazy wątrobowej B1 – współczynnika transkrypcji regulowanego przez CREB (CREB regulated transcription coactivator, TOCR2) [10]. Dowody z badań
Istnieje niewiele badań oceniających zastosowanie BBR wśród ludzi. Badania pilotażowe, przedkliniczne i kliniczne, sugerują korzystne działanie wyciągów
Wyniki wybranych badań
Autor | Rok | Badana grupa | Dawka substancji oraz liczba zwierząt | Czas leczenia | Efekt (p<0,05) | Piśmiennictwo |
---|---|---|---|---|---|---|
Yu i wsp. | 2010 | Zdrowe samce | Grupa kontrolna – placebo | 5 tygodni | ↓ stężenia glukozy na czczo | [3] |
szczura Sprague–Dawley | ↓ pobierania pokarmu | |||||
BBR 60 mg/kg mc/d | ↑ wydzielania GLP-1 indukowane- | |||||
go obciążeniem glukozą | ||||||
BBR 120 mg/kg mc/d | ↑ ekspresję mRNA proglukagonu | |||||
w jelicie krętym w sposób zależny | ||||||
od dawki | ||||||
↑ proliferacji komórek L w jelicie | ||||||
Chen i wsp. | 2011 | Samce szczura Wistar | Szczury z DM indukowaną STZ; BBR 100 mg | 7 tygodni | ↓ stężenia glukozy na czczo i w | [25] |
mc/kg/d chlorek berberyny rozp. w wodzie | OGTT | |||||
zaw. 0,5% karboksymetylocelulozy (n=7) | ↓ CRP | |||||
Hamowanie aktywności DPP-4 i | ||||||
Szczury z DM wywołaną STZ; 0,5% karboksy- | PTP-1B przez BBR | |||||
metylocelulozy (n=8) | ||||||
Grupa kontrolna – zdrowe szczury: 0,5% | ||||||
karboksy-metylocelulozy (n=10) | ||||||
Gomes i wsp. | 2012 | Samce szczura Sprague Dawley | Standardowa dieta, 12 tygodni | 4 tygodnie | ↓ masy ciała ogółem, FFM i FM | [19] |
↓ stężenia insuliny na czczo | ||||||
HFD, 12 tygodni | ↓ stężenia leptyny | |||||
↑ stężenia adiponektyny | ||||||
HFD + BBR (100 mg/kg mc/d), 4 tygodnie | ↓ wskaźnika leptyna/adiponektyna | |||||
Zhang i wsp. | 2011 | Otyłe samce | Grupa kontrolna – sól fizjologiczna: 250 mg/ | 4 tygodnie | ↓ stężenia glukozy i insuliny na | [18] |
myszy KKay z DM | kg mc/d (n=8) | czczo | ||||
na HFD | ↓ stężenia glukozy w OGTT | |||||
BBR: 250 mg/kg mc/d (n=8) | ↓ HOMA-IR | |||||
Jiang i wsp. | 2015 | Samce szczura Wistar | Grupa kontrolna – zdrowe szczury (n=8) | 12 tygodni | ↓ stężenia glukozy w OGTT | [10] |
↓ stężenia insuliny na czczo | ||||||
Szczury z DM indukowaną STZ (n=8) | ↓ HOMA-IR | |||||
Szczury z DM indukowaną STZ + BBR (156 | ||||||
mg/kg mc/d), 12 tygodni (n=8) | ||||||
Szczury z DM indukowaną STZ + MET (184 | ||||||
mg/kg mc/d), 12 tygodni (n=8) | ||||||
Szczury z DM indukowaną STZ + AICAR (0.5 | ||||||
mg/kg mc/d), 12 tygodni (n=8) | ||||||
Liu i wsp. | 2010 | Samce szczura Sprague Dawley | Szczury z DM indukowaną STZ – placebo, 5 | 5 tygodni | ↓ aktywności disacharydaz w | [16] |
tygodni (n=6) | jelicie | |||||
↓ ekspresji kompleksu sacharaza- | ||||||
Szczury z DM indukowaną STZ + BBR (100 | izomaltaza mRNA w jelicie | |||||
mg/kg mc/d), 5 tygodni (n=6) | ↓ przyjmowania pokarmu | |||||
↓ masy ciała | ||||||
Szczury z DM indukowaną STZ + BBR (200 | ↓ stężenia glukozy i insuliny na | |||||
mg/kg mc/d), 5 tygodni | czczo ↓ poposiłkowego stężenia glukozy | |||||
Szczury z DM indukowaną STZ + Akarboza | we krwi po doustnym podaniu | |||||
(40 mg/kg mc/2x/d), 5 tygodni (n=6) | sacharozy lub maltozy | |||||
Zdrowe szczury + placebo, 5 tygodni (n=6) | ||||||
Zdrowe szczury + BBR (100 mg/kg mc/d), 5 | ||||||
tygodni (n=6) | ||||||
Zdrowe szczury + BBR (200 mg/kg mc/d), 5 | ||||||
tygodni | ||||||
Zdrowe szczury + Akarboza (40 mg/kg | ||||||
mc/2x/d), 5 tygodni (n=6) | ||||||
Xue i wsp. | 2013 | Samce myszy db/db z DM | Grupa kontrolna: sól fizjologiczna (n=10) | 4 tygodnie | ↓ stężenia glukozy i insuliny na czczo | [26] |
BBR: 100 mg/kg mc/d (n=10) | ↓ HOMA-IR | |||||
↓ stężenia glukozy w IPGTT | ||||||
BBR-SLNs: 50 mg mc/kg mc/d (n=10) | ↓ stężenia insuliny w IPITT | |||||
BBR-SLNs :100 mg/kg mc/d (n=10) | ||||||
Zhang i wsp. | 2018 | Samce myszy db/db z DM | Grupa |
4 tygodnie | ↓ stężenia glukozy na czczo | [13] |
↓ stężenia glukozy w OGTT | ||||||
↓ stężenia insuliny w IPITT | ||||||
BBR: 200 mg/kg mc/d rozp. w 0,5% r-r kar- | ||||||
boksymetylocelulozy sodowej (n=10) | ||||||
BBR: 200 mg/kg mc/d + OPCs: 60 mg/kg mc/d (n=10) | ||||||
MET: 150 mg/kg mc/d (n=10) | ||||||
Almani et al. | 2017 | Samce szczura Wistar | Grupa kontrolna- zdrowe szczury: 0,9% soli fizjologicznej (n=10) | 28 dni | ↓ stężenia glukozy i insuliny na czczo | [27] |
Szczury z DM indukowaną STZ (n=15) | ↓ HbA1c | |||||
Szczury z DM – MET: 100 mg/kg mc/2x/d | ↓ HOMA-IR | |||||
(n=15) | ||||||
Szczury z DM- MET: 100 mg/kg/2x/d + BBR: | ||||||
50 mg/kg mc/2x/d (n=15) | ||||||
Szczury z DM- MET: 100 mg/kg/2x/d + BBR: | ||||||
100 mg/kg mc/2x/d (n=15) |
Wyniki wybranych badań klinicznych przedstawiające potencjalne działanie berberyny przeciwko cukrzycy i innym chorobom metabolicznym
Autor | Rok | Badana grupa | Liczba pacjentów oraz dawka substancji | Czas leczenia | Efekt (p<0,05) | Piśmiennictwo |
---|---|---|---|---|---|---|
Yang i wsp. | 2012 | Pacjenci z MS | BBR; 0,3 g 3x/d (n=37) | 3 miesiące | ↓ BMI | [22] |
↓ obwodu talii | ||||||
↓ TG | ||||||
↓ stężenia glukozy i insuliny na czczo | ||||||
↓ HOMA-IR | ||||||
↓ HbA1c | ||||||
↓ leptyny | ||||||
↓ wskaźnika leptyna/adiponektyna | ||||||
Perez-Rubio i wsp. | 2013 | Pacjenci z MS | BBR 0,5 g 3x/d (n=12) | 3 miesiące | ↓ BMI | [28] |
↓ obwodu talii | ||||||
placebo (n=12) | ↓ stężenia glukozy na czczo | |||||
↓ AUC glukozy | ||||||
↓ AUC insuliny | ||||||
↓ insulinogenic index | ||||||
↑ wskaźnika Matsudy | ||||||
Chen i wsp. | 2016 | Pacjenci z T2D | BBR: 0,3 g/3x/d (n=30) | 8 tygodni | ↓ BMI | [29] |
↓ stężenia glukozy i insuliny na czczo | ||||||
↓ HbA1c | ||||||
↓ ekspresji TNF-α, CRP i LPS, | ||||||
↑ |
||||||
Memon i wsp. | 2018 | Pacjenci z T2D | BBR; 0,5 g 3x/d (n=100) | 3 miesiące | ↓ masy ciała | [30] |
↓ stężenia glukozy i insuliny na czczo | ||||||
MET; 0,5 g 3x/d (n=100) | ↓ HbA1c | |||||
↓ HOMA-IR | ||||||
↓ stężenia metyloglioksalu | ||||||
Sheng i Xie | 2010 | Pacjenci z T2D | BBR: 0,5 g 3x/d + MET: 0,5 g 3x/d + | 3 | ↓ stężenia glukozy na czczo | [31] |
glipizyd: 5 mg 2x/d (n=30) | miesiące | ↓ HOMA-IR | ||||
↓ TNF-α | ||||||
MET: 0,5 g 3x/d + glipizyd: 5 mg 2x/d | ↓ IL-6 | |||||
(n=30) | ↓ CRP | |||||
Zhang i wsp. | 2010 | Pacjenci z T2D | BBR: 0,5 g/2x/d (n=50) | 2 miesiące | ↓ stężenia glukozy i insuliny na czczo | [4] |
↓ HbA1c | ||||||
MET: 0,75 g/2x/d (n=26) | ||||||
Rozyglitazon: 4 mg/d (n=21) | ||||||
Pacjenci z T2D/ IFG | ||||||
i WZWB/WZWC | BBR: 1g/d (n=35) | ↓ stężenia glukozy na czczo | ||||
Cao i Su | 2019 | Pacjenci z MS | BBR 4 tabl. 3x/d (n=40) | 1 | ↓ stężenia glukozy na czczo | [32] |
miesiąc | ↓ poposiłkowego stężenia glukozy | |||||
Tradycyjna farmakoterapia MS (n=40) | ↓ HOMA-IR | |||||
↓ hs-CRP | ||||||
↓ IL-6 | ||||||
↓ TNF-α | ||||||
Shidfar i wsp. | 2012 | Pacjenci z T2D | Ekstrakt z owoców |
3 | ↓ stężenia glukozy i insuliny na czczo | [33] |
miesiące | ↓ HOMA-IR | |||||
Placebo – laktoza (n=21) | ||||||
Di Pierro i wsp. | 2012 | Pacjenci z T2D | Berberol® ( |
6 | ↓ HbA1c | [34] |
indyjski – 0,5 g BBR oraz |
miesięcy | ↓ stężenia insuliny na czczo | ||||
↓ HOMA-IR | ||||||
(n=22) | ||||||
Derosa i wsp. | 2013 | Pacjenci z nadwagą | Berberol® 2x/d | 3 | ↓ stężenia insuliny na czczo | [35] |
i dyslipidemią o nis- | miesiące | ↓ HOMA-IR | ||||
kim ryzyku sercowo- | Placebo | ↓ stężenia rezystyny i RBP-4 | ||||
naczyniowym | ↑ stężenia adiponektyny | |||||
Di Pierro i wsp. | 2015 | Pacjenci z T2D i | Berberol® 2x/d (n=15) | 12 | ↓ stężenia glukozy na czczo | [36] |
hipercholesterolemią | miesięcy | ↓ HbA1c | ||||
nietolerujący statyn | Berberol® + statyna 2x/d (n=15) | |||||
Berberol® + ezetymib 2x/d (n=15) | ||||||
Guarino i wsp. | 2017 | Pacjenci z MS | Berberol® 2x/d (n=68) | 52 ty-godnie | ↓ HOMA-IR | [37] |
↓ obwodu talii | ||||||
Placebo 2x/d (n=68) | ↓ %TF | |||||
↓ %VF | ||||||
↓ HbA1c |
Suplementacja BBR może poprawiać wrażliwość na insulinę przez hamowanie magazynowania tłuszczu i modyfikację profilu adipocytokin w ludzkich preadipocytach u pacjentów z zespołem metabolicznym (metabolic syndrome, MS) [22]. Podawanie BBR, w porównaniu z placebo, prowadziło do remisji zespołu metabolicznego oraz wzrostu wrażliwości na insulinę w wyniku zmniejszenia: obwodu talii, skurczowego ciśnienia krwi, triglicerydów i całkowitego wydzielania insuliny [28]. Nowe dane naukowe wskazują na istotny udział mikrobioty jelitowej w rozwoju T2D. Tezę tę potwierdzają Chen i wsp., którzy wykazali poprawę parametrów gospodarki węglowodanowej i lipidowej w wyniku modulacji
Metaanaliza i przegląd systemowy dziewięciu randomizowanych badań kontrolnych wykazała obiecującą rolę BBR u pacjentek z zespołem policystycznych jajników z insulinoopornością. Nie stwierdzono jednak istotnej różnicy między BBR a MET w łagodzeniu IR, poprawie metabolizmu węglowodanów i lipidów oraz zaburzeniach układu rozrodczego. MET w połączeniu z BBR nie wykazała lepszych wyników niż sama MET. Konieczne są dalsze bardziej szczegółowe badania w celu potwierdzenia działania i bezpieczeństwa BBR w przebiegu zespołu policystycznych jajników z insulinoopornością [38].
Na podstawie wyników licznych badań