<abstract xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">

<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_006">
<h3>Introduction</h3>
<p>Essentially, preexcitation syndrome is the presence of an accessory pathway in the heart, which can lead to serious consequences, ranging from atrioventricular reentrant tachycardia to sudden cardiac death. Wolff-Parkinson-White syndrome is the most common preexcitation syndrome.</p>
</sec>
<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_007">
<h3>Aim of the study</h3>
<p>The aim of the study was to evaluate the clinical course of the disease, as well as the treatment of children and adolescents hospitalized in the Department of Pediatric Cardiology in the years 2008-2015.</p>
</sec>
<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_008">
<h3>Materials and methods</h3>
<p>The study was carried out in 45 children (62 % male, 38% female; the mean age 11 years). During the study we analyzed 12-lead ECG, 24-hour Holter ECG, echocardiography and the cycloergometric exercise test. The results of treatment were also discussed.</p>
</sec>
<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_009">
<h3>Results</h3>
<p>Apart from the typical features of preexcitation, the most prevalent abnormality found in ECG was atrioventricular reentrant tachycardia. In 24-hour Holter ECG the most frequently detected disorders were premature ventricular beats and premature atrial contractions. Structural heart defects were detected in 8.9% of the children. The cycloergometric exercise test was positive in 8.9% of patients. The mean duration of symptoms before the diagnosis was 2.5 years. 25% of the patients were asymptomatic. 42.2% of the children needed antiarrhythmic therapy, while 44.4% had accessory pathways ablated.</p>
</sec>
<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_010">
<h3>Conclusions</h3>
<p>The most common symptom of preexcitation in the study group were heart palpitations. The most frequent type of arrhythmia in children with preexcitation syndrome was orthodromic atrioventricular reentrant tachycardia. For the majority of older children ablation of the accessory pathway was a recommended form of treatment. In younger children the standard preventive pharmacological treatment was applied for 6 to 12 months.</p>
<p>Charakterystyczną cechą zespołów preekscytacji jest obecność dodatkowej, nieprawidłowej drogi przewodzenia w sercu. Najczęstszym typem zespołu preekscytacji jest zespół Wolffa-Parkinsona-White’a.</p>
</sec>
</abstract>

Introduction
Essentially, preexcitation syndrome is the presence of an accessory pathway in the heart, which can lead to serious consequences, ranging from atrioventricular reentrant tachycardia to sudden cardiac death. Wolff-Parkinson-White syndrome is the most common preexcitation syndrome.


Aim of the study
The aim of the study was to evaluate the clinical course of the disease, as well as the treatment of children and adolescents hospitalized in the Department of Pediatric Cardiology in the years 2008-2015.


Materials and methods
The study was carried out in 45 children (62 % male, 38% female; the mean age 11 years). During the study we analyzed 12-lead ECG, 24-hour Holter ECG, echocardiography and the cycloergometric exercise test. The results of treatment were also discussed.


Results
Apart from the typical features of preexcitation, the most prevalent abnormality found in ECG was atrioventricular reentrant tachycardia. In 24-hour Holter ECG the most frequently detected disorders were premature ventricular beats and premature atrial contractions. Structural heart defects were detected in 8.9% of the children. The cycloergometric exercise test was positive in 8.9% of patients. The mean duration of symptoms before the diagnosis was 2.5 years. 25% of the patients were asymptomatic. 42.2% of the children needed antiarrhythmic therapy, while 44.4% had accessory pathways ablated.


Conclusions
The most common symptom of preexcitation in the study group were heart palpitations. The most frequent type of arrhythmia in children with preexcitation syndrome was orthodromic atrioventricular reentrant tachycardia. For the majority of older children ablation of the accessory pathway was a recommended form of treatment. In younger children the standard preventive pharmacological treatment was applied for 6 to 12 months.
Charakterystyczną cechą zespołów preekscytacji jest obecność dodatkowej, nieprawidłowej drogi przewodzenia w sercu. Najczęstszym typem zespołu preekscytacji jest zespół Wolffa-Parkinsona-White’a.

Clinical course and treatment of children and adolescents with the preexcitation syndrome − Own studies

Journal of Mother and Child

This work is licensed under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.

<trans-abstract xml:lang="pl" xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">

<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_011">
<h3>Cel pracy</h3>
<p>Ocena przebiegu klinicznego oraz postępowania terapeutycznego u dzieci z zespołem preekscytacji hospitalizowanych w Klinice Kardiologii Dziecięcej w latach 2008-2015.</p>
</sec>
<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_012">
<h3>Materiał i metody</h3>
<p>Retrospektywna ocena danych klinicznych zebranych przez okres 7 lat obejmuje grupę 45 dzieci (62% chłopców, 38% dziewczynek; średni wiek 11 lat). U dzieci z zespołem preekscytacji z badanej grupy wykonano 12-odprowadzeniowy zapis EKG, 24-godzinny zapis EKG metodą Holtera, badanie echokardiograficzne serca, a u dzieci starszych i młodzieży przeprowadzono także próbę wysiłkową na ergometrze rowerowym wg protokołu James’a. Oceniono również postępowanie terapeutyczne.</p>
</sec>
<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_013">
<h3>Wyniki</h3>
<p>W zapisie EKG oprócz typowych cech preekscytacji najczęstszą nieprawidłowością był częstoskurcz przedsionkowo-komorowy. W 24-godzinnym Holterze EKG najczęściej wykrywanymi zaburzeniami rytmu były przedwczesne pobudzenia komorowe oraz przedwczesne pobudzenia nadkomorowe. W badaniu echokardiograficznym wrodzone wady serca stwierdzono u 4 dzieci (8,9%). U 8,9% dzieci wynik próby wysiłkowej był dodatni. Średni czas postawienia rozpoznania wyniósł 2.5 roku. 25% pacjentów nie wykazywało żadnych objawów choroby. U 42,2% dzieci wdrożono leczenie antyarytmiczne, a 44,4% pacjentów zakwalifikowano do zabiegu ablacji.</p>
</sec>
<sec id="j_devperiodmed.20182202.113122_s_014">
<h3>Wnioski</h3>
<p>W badanej grupie najczęstszym objawem zespołu preekscytacji były kołatania serca. Najczęstszym typem arytmii był ortodromowy częstoskurcz przedsionkowo-komorowy. W grupie starszych dzieci zalecaną formą terapii była ablacja drogi dodatkowej. U młodszych dzieci zgodnie ze standardami zastosowano prewencyjną terapię antyarytmiczną w okresie od 6 do 12 miesięcy. Długi okres czasu potrzebny do postawienia rozpoznania wskazuje na konieczność podjęcia dalszych badań w zakresie problemów związanych z zespołem preekscytacji.</p>
</sec>
</trans-abstract>

Cel pracy
Ocena przebiegu klinicznego oraz postępowania terapeutycznego u dzieci z zespołem preekscytacji hospitalizowanych w Klinice Kardiologii Dziecięcej w latach 2008-2015.


Materiał i metody
Retrospektywna ocena danych klinicznych zebranych przez okres 7 lat obejmuje grupę 45 dzieci (62% chłopców, 38% dziewczynek; średni wiek 11 lat). U dzieci z zespołem preekscytacji z badanej grupy wykonano 12-odprowadzeniowy zapis EKG, 24-godzinny zapis EKG metodą Holtera, badanie echokardiograficzne serca, a u dzieci starszych i młodzieży przeprowadzono także próbę wysiłkową na ergometrze rowerowym wg protokołu James’a. Oceniono również postępowanie terapeutyczne.


Wyniki
W zapisie EKG oprócz typowych cech preekscytacji najczęstszą nieprawidłowością był częstoskurcz przedsionkowo-komorowy. W 24-godzinnym Holterze EKG najczęściej wykrywanymi zaburzeniami rytmu były przedwczesne pobudzenia komorowe oraz przedwczesne pobudzenia nadkomorowe. W badaniu echokardiograficznym wrodzone wady serca stwierdzono u 4 dzieci (8,9%). U 8,9% dzieci wynik próby wysiłkowej był dodatni. Średni czas postawienia rozpoznania wyniósł 2.5 roku. 25% pacjentów nie wykazywało żadnych objawów choroby. U 42,2% dzieci wdrożono leczenie antyarytmiczne, a 44,4% pacjentów zakwalifikowano do zabiegu ablacji.


Wnioski
W badanej grupie najczęstszym objawem zespołu preekscytacji były kołatania serca. Najczęstszym typem arytmii był ortodromowy częstoskurcz przedsionkowo-komorowy. W grupie starszych dzieci zalecaną formą terapii była ablacja drogi dodatkowej. U młodszych dzieci zgodnie ze standardami zastosowano prewencyjną terapię antyarytmiczną w okresie od 6 do 12 miesięcy. Długi okres czasu potrzebny do postawienia rozpoznania wskazuje na konieczność podjęcia dalszych badań w zakresie problemów związanych z zespołem preekscytacji.

Przebieg kliniczny i leczenie dzieci i młodzieży z zespołem preekscytacji − Badania własne

Introduction
Essentially, preexcitation syndrome is the presence of an accessory pathway in the heart, which can lead to serious consequences, ranging from...

Clinical course and treatment of children and adolescents with the preexcitation syndrome − Own studies

Article Category: Original Articles/Prace Oryginalne

Online veröffentlicht: 30. Juni 2018

Seitenbereich: 113 - 122

Eingereicht: 14. Nov. 2017

Akzeptiert: 05. März 2018

DOI: https://doi.org/10.34763/devperiodmed.20182202.113122

© 2018 Aleksandra Stasiak, Katarzyna Niewiadomska-Jarosik, Piotr Kędziora, published by Sciendo

This work is licensed under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.