Tom 26 (2015): Zeszyt 1 (March 2015)

W pracy dokonano oceny wymywalności kobaltu w glebach nawożonych osadami ściekowymi i kompostami osadowymi w zależności od wykorzystanego ekstrahentu. Osady ściekowe pochodziły z wiejskiej, mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków w Dobrzeniu, województwo dolnośląskie. Dodatkowo osady poddawano kompostowaniu. Osady i komposty stosowano do nawożenia roślin energetycznych w doświadczeniu lizymetrycznym prowadzonym w latach 2008-2013. W próbkach zbadano zawartość ogólną kobaltu oraz po ekstrakcji H₂O, 0, 1M HCl i 1M HCl, 0,05M Na₂EDTA i 0, 1M Na₂EDTA. Dodatkowo oceniono wpływ pH i zawartości substancji organicznej na wymywalność kobaltu. Stwierdzono, że badane gleby były zasobne w kobalt. Jego udział w niewielkim stopniu zależał od nawożenia osadem ściekowym i kompostem. Wymywalność kobaltu zależała od rodzaju i stężenia ekstrahentu. Najwięcej kobaltu wymyto przy roztworu 0, 1M Na₂EDTA, natomiast najmniej 0, 1M HCl. W wyciągach wodnych nie oznaczono zawartości kobaltu, jego udział znajdował się poniżej granicy oznaczalności. Na wymywalność Co z badanych próbek wpłynęła zawartość ogólna tego metalu, odczyn pH i zawartość substancji organicznej.

Każdego roku w gminach powstają duże ilości odpadów komunalnych, w tym odpady zielone takie, jak trawa czy liście. Zgodnie z katalogiem odpadów, zaliczyć je można do grupy 20 02 (odpady z ogrodów i parków, w tym również z cmentarzy), a dokładniej do grupy 20 02 01, oznaczającej odpady biodegradowalne. Celem pracy było scharakteryzowanie kierunków zagospodarowania odpadów zielonych powstających w gminach. Umiejętne zagospodarowanie tych odpadów jest niezwykle ważne. W poniższej pracy skupiono się na trzech technologiach, które umożliwią zagospodarowanie odpadów zielonych. Są to następujące technologie: Fermentacja metanowa, paletyzacja oraz kompostowanie. Według wielu autorów najczęstszymi technologiami zagospodarowania odpadów są peletyzacja i kompostowanie. Natomiast biogazowanie odpadów zielonych w gminach jest realizowane w znacznie mniejszej skali niż pozostałe technologie. Może to być spowodowane tym, że ta technologia wymaga znacznej wiedzy i jest bardziej złożona pod względem technologicznym.

Celem badań była ocena zawartości ołowiu i cynku w wybranych roślinach leczniczych pozyskanych z terenów rekreacyjnych Katowic oraz porównanie właściwości fitokumulacyjnych tych roślin. Zawartość ołowiu oraz cynku w roślinach i glebie oznaczono metodą płomieniową i bezpłomieniową AAS. Właściwości fitokumulacyjne badanych gatunków roślin porównano przy pomocy współczynników: wzbogacenia, fitokumulacji oraz specyficznej kumulacji.